ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΗΡΩΩΝ…

Χωρίς αμφιβολία, το πιο καυτό ζήτημα στην επικαιρότητα είναι η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού. Συνθήματα υπέρ του έχουν κάνει την εμφάνισή τους τώρα και στην Κατερίνη. Το δίχως άλλο, είναι φανερό πώς άρχισε να ανάγεται στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων ως ένας ήρωας. 

Η αναρχία σήμερα εκπροσωπείται ως επί το πλείστον από νέους ανθρώπους που θέλουν να εκδικηθούν την κοινωνία. Επιζητούν μία επανάσταση, που θα ανατρέψει όλα τα κακώς κείμενα. Το λοιπόν, κάποιος πρέπει να ηγηθεί αυτής της επανάστασης. Κάποιος που να εμπνέει, που να αποτελεί σύμβολο. Που δεν θα φοβάται να μετατρέψει την πλατεία συντάγματος σε πλατεία Ταχρίρ. Ωστόσο αυτός ο «κάποιος» αγνοείται. Αφού αγνοείται πρέπει λοιπόν να βαπτιστεί. Άλλωστε υπάρχει η ανάγκη παραγωγής του. 

Κάπου εκεί εμφανίζεται κι ο Ρωμανός. Καταρχήν ο Ρωμανός είναι ένας άντρας κι όχι ένα «μεγάλο παιδί», όπως τον παρουσιάζουν κάποιοι. Έχει κάνει μια επιλογή ζωής και μαγκιά του, την οποία μάλιστα συνεχίζει να την τιμά μέσα από την φυλακή. Ζητά να μορφωθεί και καλά κάνει. Εξάλλου στους φυλακισμένους στερείται μόνο το δικαίωμα της ελευθερίας. Όχι και της μόρφωσης. Διεκδικεί το δικαίωμά του ρισκάροντας τη ζωή του, κάνοντας έναν καταπονητικό αγώνα ως προς όλες τις απόψεις. Έτσι λοιπόν ορισμένοι, βρήκαν την ευκαιρία να τον κάνουν σύμβολο. Να τον κάνουν ήρωα. Πάραυτα, αυτοί που τον κάνουν ήρωα, είναι κι αυτοί που τον καταστρέφουν. 

Καταρχήν οι ήρωες δεν κάνουν επανάσταση μέσα από ένα δημόσιο νοσοκομείο. Οι ήρωες γίνονται στα βουνά. Η ιστορία άλλωστε έχει αναδείξει πολλούς τέτοιους. Επίσης εκπροσωπούν μία ιδέα και μάχονται για αυτήν. Δεν εκβιάζουν το κράτος. Οι ήρωες και οι επαναστάσεις δεν είναι παιχνίδι στο playstation, που αν χάσεις μια ζωή αργότερα σου γυρίζει πίσω. Υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται στην φυλακή επειδή έκλεψαν για να ζήσουν. Ίσως να θέλουν κι αυτά να πάνε πανεπιστήμιο, σαν να μην κάνανε ποτέ κάτι κακό. Αλλά για αυτά δεν νοιάζεται κανείς. Κι ούτε τα προβάλλουν τα media. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο συγκεκριμένος πρέπει να έχει ιδιαίτερη αντιμετώπιση και να απασχολεί όλον τον κρατικό μηχανισμό.

Σε κάθε σοβαρό κράτος, υπάρχει νομοθεσία που προβλέπει το τι πρέπει να συμβεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Κάθε σοβαρό κράτος μεριμνά για την ασφάλεια και της κοινωνίας, αλλά και του κάθε αντίστοιχου Ρωμανού. Εκπαίδευση μέσω τηλεδιάσκεψης προβλέπεται; Αυτό λοιπόν πρέπει και να εφαρμοσθεί. Μπορεί ο καθένας να διαφωνεί, αλλά όχι να εκβιάζει. Οι ήρωες δεν εκβιάζουν. Παλεύουν για τις ιδέες τους. Χωρίς να ληστεύουν τράπεζες με καλάσνικοφ. Και για να μην παρεξηγηθώ επαναλαμβάνω: Όλοι έχουν δικαίωμα στην μόρφωση, αλλά κανείς να εκβιάζει. Γιατί ο εκβιασμός δεν είναι ηρωισμός. Άλλο που κάποιοι ψάχνουν για ήρωες απεγνωσμένα, με αποτέλεσμα να βαπτίζουν έτσι τον καθένα που απλά πάει κόντρα στο σύστημα. 

Λιθοξοΐδης Στυλιανός

Posted in: άρθρα,Ελλάδα,Νίκος Ρωμανός